Więzień Labiryntu | James Dashner

Tytuł: Więzień Labiryntu

Seria: Więzień Labiryntu #1

Autor: James Dashner

Wydawnictwo: Papierowy Księżyc

Liczba stron: 420

Więzień Labiryntu stanowi pierwszy, otwierający tom całej trylogii. Niedawno mogliśmy obejrzeń ekranizację powieści na dużym ekranie. Jednak na razie skupmy się na książce. Moje ogólne wrażenie są jak najbardziej pozytywne i myślę, że fanom gatunku dystopii przypadnie ona do gustu. 


Głównym bohaterem książki jest Thomas, który budzi się w pudle niczego nie pamiętając. Okazuje się że trafił on do społeczności osadzonej w dziwnym świecie. Znajduje się wśród nastoletnich chłopców, którzy od dwóch lat są uwięzieni w strefie. Jest ona podzielona na cztery sektory, które pełnią odpowiednie funkcje pomagające przeżyć bohaterom. Najważniejszym miejscem jest labirynt, którego pokonanie umożliwi im powrót do domu, a przynajmniej każdy w to wierzy. Wszyscy mieszkańcy strefy mają swoje zadania do wypełnienia, ale najważniejsi są Zwiadowcy, którzy codzienne przemierzają labirynt i sporządzają mapy. Mogło by się wydawać, że tak powstałe społeczeństwo jest idealnie poukładane, nie mające żadnych problemów. Jednak nic bardziej mylnego. Pewnego dnia do strefy dołącza dziewczyna, która zwiastuje koniec, a pozostali muszą zrobić wszystko by jak najprędzej znaleźć wyjście z labiryntu.  

Pomysł autora był oryginalny jednak trzeba przyznać, że mógł on czerpać inspiracje z Igrzysk Śmierci czy też Gone. Uwielbiam obie te serie, więc Więźniowi mówię jak najbardziej TAK. Całe funkcjonowanie świata stworzonego w książce było idealne, chodzące jak w szwajcarskim zegarku, przynajmniej ja odniosłam takie wrażenie. Bohaterowie dzień w dzień powtarzali swoje czynności, co tydzień dostawali produkty od Stwórców, tego samego dnia każdego miesiąca przybywał nowy chłopak. Na dłuższą metę byłoby to męczące jednak ich oddanie wobec Opiekunów wynikało chyba z przyzwyczajenia. Uważam, że ten świat był zbyt perfekcyjny i nad wyraz poukładany.

,,Nic już nie będzie takie jak kiedyś"

Bohaterowie byli ciekawie wykreowani, bardzo ich polubiłam, ze względu na ich przywódczą naturę, inteligencję oraz motywację do dalszej walki, by się nie poddawać. W książce mało jest złych charakterów, znaczną większość stanowią pozytywne postaci, które coś wnoszą do całości. Podobało mi się, że między nimi z biegiem czasu nawiązywała się przyjaźń. Choć w tej części nie ma typowego wątku miłosnego to widzę możliwość na rozwinięcie go w dalszych tomach. Wydaje mi się, że tą kluczową postacią jest Teresa, która przez większość książki jest nieobecna jednak to przez nią poukładany świat strefy zaczyna się psuć. Szczerze mówiąc dla mnie była ona nijaka i nie przywiązałam się do niej. Dużo większą sympatią obdarzyłam głównego bohatera, czyli Thomasa. Poznajemy go tak naprawdę nic o nim nie wiedząc, jednak z biegiem czasu jesteśmy świadkami jak z nieśmiałego, zagubionego chłopca przeobraża się w odważnego przywódcę. Uważam, że jest on świetnym przykładem na to że można być kim tylko się chce.

Całą powieść oceniam bardzo dobrze i już nie mogę się doczekać kiedy sięgnę po następne tomy, bo jestem naprawdę ciekawa jak rozwinie się ta historia dalej. Styl pisania autora był ciekawy i nie nudziłam się czytając powieść. Umiał napisać dobre dialogi, chwilami doprowadzające do śmiechu. Dodatkowym atutem jest wprowadzenie bardzo żartobliwych słów, którymi posługiwali się między sobą mieszkańcy Strefy. Fabuła jest bardzo ciekawa i wciągająca, a nawet uzależniająca. Pod koniec nie mogłam się oderwać od czytania, gdyż bardzo chciałam się dowiedzieć jak potoczą się losy bohaterów. Muszę was uprzedzić, abyście szykowali się na smutną końcówkę, gdyż jeden z bardzo bliskich mi bohaterów poniósł śmierć. Gdyby nie ta smutna chwila, książkę oceniłabym jeszcze wyżej. Jednak mimo to polecam każdemu, kto lubi powieści gatunku dystopii. 
MOJA OCENA 7/10

1. >Więzień Labiryntu<
2. Próby Ognia
3. Lek na śmierć